در دنیای امروز که تولید محتوا و پژوهش علمی نقش اساسی در پیشرفت فردی و اجتماعی ایفا می‌کند، رعایت اصول اخلاقی در نگارش مقالات از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که پژوهشگران، دانشجویان و نویسندگان با آن روبه‌رو هستند، سرقت ادبی یا پلاجیاریسم (Plagiarism) است؛ پدیده‌ای که می‌تواند اعتبار یک مقاله را زیر سوال ببرد و نویسنده را با پیامدهای جدی علمی و قانونی مواجه کند اما با یک راهکار یعنی پارافریز کردن می توان آن را رفع کرد.
به زبان ساده، سرقت ادبی به معنای استفاده از آثار، ایده‌ها یا نوشته‌های دیگران بدون ذکر منبع یا ارجاع مناسب است. این مشکل نه‌تنها در مقالات دانشگاهی، بلکه در پایان‌نامه‌ها، گزارش‌های علمی و حتی محتوای وب‌سایت‌ها نیز دیده می‌شود. در بسیاری از موارد، این سرقت به‌صورت غیرعمدی و به دلیل ناآگاهی از روش‌های صحیح نگارش و استناد رخ می‌دهد.
با افزایش سخت‌گیری مجلات علمی و دانشگاه‌ها نسبت به درصد مشابهت (Similarity Index) در مقالات، یادگیری نحوه پارافریز کردن اصولی متن و آشنایی با روش‌های رفع پلاجیاریسم مقاله، به یکی از نیازهای ضروری برای هر نویسنده و پژوهشگر تبدیل شده است.
در این مقاله از بلاگ لرنوپلاس قصد داریم به‌طور کامل به تعریف پلاجیاریسم، انواع آن، دلایل بروز، راه‌های تشخیص، و مهم‌تر از همه نحوه پارافریز صحیح برای رفع سرقت ادبی بپردازیم؛ تا شما بتوانید با رعایت اصول نگارشی و اخلاقی، مقالاتی علمی، حرفه‌ای و بدون پلاجیاریسم تولید کنید.
سرقت ادبی یا پلاجیاریسم (Plagiarism) یکی از مهم‌ترین تخلفات علمی در دنیای پژوهش و نگارش است که به معنای استفاده از ایده‌ها، کلمات، جملات یا آثار دیگران بدون ارجاع‌دهی مناسب و ذکر منبع اصلی انجام می‌شود. این عمل نوعی نقض حقوق مالکیت فکری به شمار می‌رود و می‌تواند به اعتبار علمی نویسنده و مقاله آسیب جدی وارد کند.
در واقع، اگر شما بخشی از یک مقاله، کتاب، پایان‌نامه یا حتی محتوای وب‌سایتی را در متن خود استفاده کنید، بدون آن‌که نام نویسنده اصلی یا منبع مطلب را ذکر کنید، مرتکب سرقت علمی شده‌اید حتی اگر قصد اینکار را نداشته اید.
بیشتر دانشگاه‌ها و نشریات علمی بین‌المللی، پلاجیاریسم را این‌گونه تعریف می‌کنند:
“ارائه کار یا ایده‌های دیگران به عنوان اثر خود، بدون استناد یا ارجاع مناسب، چه به صورت عمدی و چه غیرعمدی.”
سرقت ادبی ممکن است به صورت کپی‌برداری مستقیم از یک منبع باشد، یا حتی بازنویسی سطحی متن بدون تغییر واقعی در مفهوم و ساختار. در هر دو حالت، مقاله شما ممکن است از نظر نرم‌افزارهای بررسی مشابهت، دارای درصد بالایی از similarity باشد که در پذیرش آن اختلال ایجاد می‌کند.
درک مفهوم سرقت ادبی اولین قدم برای نوشتن یک مقاله علمی معتبر و قابل‌پذیرش است. شناخت دقیق مصادیق پلاجیاریسم به نویسندگان کمک می‌کند تا از رد شدن مقاله در ژورنال‌های معتبر جلوگیری کرده و با خیال راحت نسبت به انتشار محتوای علمی اقدام کنند.
پلاجیاریسم یا سرقت ادبی در مقالات علمی، تنها به معنای کپی‌برداری مستقیم از یک متن نیست، بلکه اشکال مختلفی دارد که به دو دسته کلی عمدی و غیرعمدی تقسیم می‌شود. شناخت این دو نوع، به نویسندگان کمک می‌کند تا بهتر بتوانند از بروز آن جلوگیری کرده و کیفیت مقالات خود را ارتقا دهند.
پلاجیاریسم عمدی زمانی اتفاق می‌افتد که نویسنده با آگاهی کامل، محتوای دیگران را به نام خود منتشر می‌کند. این نوع از سرقت ادبی، جدی‌ترین تخلف علمی محسوب می‌شود و در صورت شناسایی، عواقب سخت‌گیرانه‌ای مثل رد مقاله، تعلیق علمی، یا حتی ممنوعیت انتشار در مجلات علمی را به همراه دارد.
موارد متداول پلاجیاریسم عمدی:
پلاجیاریسم غیرعمدی زمانی رخ می‌دهد که نویسنده بدون قصد تقلب، اما به دلیل ناآگاهی یا بی‌دقتی، مطالبی را وارد مقاله خود می‌کند که مشابه منابع دیگر است. این نوع سرقت ادبی نیز از دید مجلات علمی غیرقابل قبول است و باعث کاهش اعتبار مقاله می‌شود.
دلایل رایج بروز پلاجیاریسم غیرعمدی:
اگر نمی دانید چطور و با چه نرم افزاری در مقالات علمی، پایان نامه ها و پروپوزال خود رفرنس دهی انجام دهید پیشنهاد میکنیم در دوره رایگان endnote لرنوپلاس شرکت کنید
برای درک بهتر مفهوم پلاجیاریسم و شناسایی آن در نگارش علمی، آشنایی با نمونه‌های واقعی و رایج سرقت ادبی بسیار مهم است. در ادامه چند مثال عملی از پلاجیاریسم در مقالات را بررسی میکنیم:
متن مقاله اصلی:
Climate change is one of the greatest threats to human health in the 21st century.
نسخه پلاجیاریسم‌شده:
Climate change is one of the greatest threats to human health in the 21st century.
✅ این جمله بدون تغییر و بدون ارجاع، در مقاله جدید آمده و یک نمونه واضح از پلاجیاریسم عمدی است.
متن انگلیسی:
The study found a significant correlation between sleep quality and academic performance.
نسخه ترجمه‌شده (فارسی):
این مطالعه ارتباط معناداری بین کیفیت خواب و عملکرد تحصیلی را نشان داد.
✖️ بدون اشاره به مقاله یا نویسنده اصلی، این ترجمه نیز سرقت ادبی محسوب می‌شود.
متن اصلی:
The growing use of artificial intelligence in healthcare raises ethical concerns.
نسخه پلاجیاریسم‌شده:
The increasing use of AI in medical services creates ethical issues.
✖️ با وجود استفاده از کلمات مترادف، ساختار و مفهوم جمله بدون تغییر باقی مانده و این نوع بازنویسی سطحی هم نوعی پلاجیاریسم به شمار می‌آید.
در مقاله‌ای آمده:
«استفاده از الگوریتم‌های ژنتیک در تحلیل بازارهای مالی می‌تواند پیش‌بینی‌ها را دقیق‌تر کند.»
اگر نویسنده این ایده را بدون اشاره به مقاله‌ای که آن را برای اولین بار مطرح کرده، در مقاله خود استفاده کند، این هم سرقت فکری (Idea Plagiarism) محسوب می‌شود.
پدید آمدن پلاجیاریسم در مقالات علمی همیشه از روی قصد و تقلب نیست. در بسیاری از موارد، پژوهشگران به دلایل مختلف و اغلب ناخواسته، مرتکب سرقت ادبی می‌شوند. شناخت این دلایل به نویسندگان کمک می‌کند تا با آگاهی بیشتر، از بروز چنین اشتباهاتی جلوگیری کرده و مقالاتی با اصول اخلاق پژوهشی و اعتبار بالا تولید کنند.
بسیاری از دانشجویان و حتی محققان تازه‌کار، آشنایی کافی با مفهوم دقیق پلاجیاریسم ندارند. آنها تصور می‌کنند اگر مطلبی را از یک منبع علمی معتبر نقل کنند – حتی بدون ذکر منبع – مشکلی ندارد. این ناآگاهی نسبت به اصول ارجاع‌دهی یکی از رایج‌ترین دلایل بروز پلاجیاریسم به‌ویژه در پایان‌نامه‌ها و مقالات علمی است.
در سال‌های اخیر، چاپ مقاله علمی به یکی از پیش‌شرط‌های اصلی برای فارغ‌التحصیلی، استخدام هیئت علمی، یا ارتقای شغلی تبدیل شده است. این فشارها گاهی باعث می‌شود نویسندگان برای تسریع در فرآیند نوشتن مقاله، به کپی‌برداری از منابع موجود روی بیاورند.
در چنین شرایطی، اگر فرد مهارت کافی در نگارش علمی و پارافریز کردن اصولی نداشته باشد، به‌سادگی گرفتار پلاجیاریسم عمدی یا غیرعمدی خواهد شد.
یکی دیگر از دلایل اصلی بروز پلاجیاریسم در مقالات، ضعف نویسنده در نوشتن به زبان انگلیسی یا عدم توانایی در بازنویسی حرفه‌ای مطالب است. این مشکل در بین نویسندگان غیربومی (Non-native authors) رایج است. آنها اغلب برای صرفه‌جویی در زمان یا به دلیل نداشتن تسلط کافی، متن منابع را مستقیماً کپی یا تنها با تغییراتی جزئی وارد مقاله خود می‌کنند.
راهکار پیشنهادی: استفاده از ابزارهای پارافریز آنلاین یا خدمات حرفه‌ای ویراستاری علمی و زبان انگلیسی می‌تواند در رفع این چالش بسیار مؤثر باشد.
گاهی نویسنده با نیت درست، منابع علمی مختلفی را مطالعه می‌کند، اما در زمان نوشتن مقاله:
در چنین حالتی، حتی اگر محتوا جدید به نظر برسد، اما چون مستند به منابع اصلی نیست، از نظر اخلاق پژوهشی پلاجیاریسم محسوب می‌شود. بسیاری از نویسندگان به اشتباه فکر می‌کنند که اگر فقط ایده‌ها را تغییر دهند، نیازی به ذکر منبع ندارند، در صورتی که این تصور کاملاً نادرست است.
سرقت ادبی (Plagiarism) یکی از جدی‌ترین تخلفات در دنیای پژوهش و نگارش علمی است که می‌تواند پیامدهای بسیار سنگین و جبران‌ناپذیری برای نویسنده در پی داشته باشد. بسیاری از پژوهشگران تصور می‌کنند تنها «رد شدن مقاله» نتیجه پلاجیاریسم است، در حالی که تبعات آن ممکن است به آینده تحصیلی، شغلی و حتی قانونی فرد لطمه بزند.
در این بخش به مهم‌ترین عواقب پلاجیاریسم در مقالات علمی می‌پردازیم:
یکی از اولین و رایج‌ترین پیامدهای سرقت ادبی، رد شدن مقاله از سوی مجلات علمی داخلی و بین‌المللی است. امروزه اکثر نشریات از نرم‌افزارهای پیشرفته تشخیص مشابهت متنی مانند iThenticate و Turnitin استفاده می‌کنند. اگر درصد مشابهت مقاله از حد مجاز بیشتر باشد، مقاله به‌سرعت ریجکت می‌شود؛ حتی بدون داوری علمی.
برخی مجلات در صورت تشخیص پلاجیاریسم، نویسنده را برای مدتی از ارسال مقاله به همان ژورنال محروم می‌کنند.
یکی از خطرناک‌ترین پیامدهای پلاجیاریسم، از بین رفتن اعتبار علمی و حرفه‌ای نویسنده است. اگر مقاله‌ای که در یک ژورنال منتشر شده، بعدها به دلیل سرقت ادبی کشف شود، نه‌تنها مقاله از پایگاه‌های علمی حذف خواهد شد، بلکه نام نویسنده نیز در لیست سیاه مجله یا مؤسسه قرار می‌گیرد.
این مسئله می‌تواند روند پذیرش مقالات بعدی، جذب در دانشگاه‌ها، یا همکاری با مراکز علمی را برای همیشه دشوار کند.
در محیط‌های دانشگاهی، سرقت ادبی نه‌تنها یک تخلف اخلاقی، بلکه نقض مقررات آموزشی محسوب می‌شود. بیشتر دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی، قوانینی سخت‌گیرانه برای مقابله با پلاجیاریسم دارند.
پیامدهای دانشگاهی پلاجیاریسم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
برای اساتید، پژوهشگران، و اعضای هیئت علمی، سابقه پلاجیاریسم می‌تواند رتبه علمی، ارتقاء شغلی و دسترسی به فرصت‌های پژوهشی را با خطر مواجه کند. در برخی کشورها، اگر فردی به دلیل پلاجیاریسم محکوم شود، ممکن است:
حتی در برخی موارد، پلاجیاریسم ممکن است باعث پیگرد قانونی شود، به‌ویژه اگر با نقض حقوق مالکیت فکری همراه باشد.
با توجه به اهمیت بالای اصالت علمی و رعایت حقوق نویسندگان، مجلات داخلی و بین‌المللی از ابزارها و روش‌های گوناگونی برای تشخیص پلاجیاریسم (سرقت ادبی) در مقالات استفاده می‌کنند.
امروزه یکی از دقیق‌ترین روش‌ها برای بررسی میزان مشابهت متنی در مقالات علمی، استفاده از نرم‌افزارها و وب‌سایت‌های حرفه‌ای تشخیص پلاجیاریسم است. این ابزارها، متن مقاله را با میلیاردها منبع علمی، کتاب، مقالات، وب‌سایت‌ها و پایان‌نامه‌ها مقایسه کرده و میزان شباهت آن را مشخص می‌کنند. البته ما در لرنوپلاس بررسی سرقت ادبی را به طور تخصصی انجام می دهیم
محبوب‌ترین سامانه تشخیص پلاجیاریسم در دانشگاه‌های دنیا. مناسب برای مقالات، پایان‌نامه‌ها و تکالیف دانشجویی.
مخصوص نویسندگان حرفه‌ای و مجلات علمی بین‌المللی. بسیاری از ناشران مثل Elsevier، Springer و IEEE از این سیستم استفاده می‌کنند.
این ها ابزارهای آنلاین متنوع برای بررسی شباهت متنی مقالات به‌ویژه در زبان انگلیسی هستند. از گرامرلی برای بررسی گرامر جملات انگلیسی نیز استفاده می شود
یکی از پرتکرارترین سوالات پژوهشگران این است که:
«درصد شباهت مجاز برای پذیرش مقاله چقدر باید باشد؟»
پاسخ این سؤال به نوع مجله، زمینه تخصصی مقاله و سیاست‌های انتشار بستگی دارد. اما به‌طور کلی:
| نوع مقاله | درصد مجاز شباهت |
| مقاله ISI یا Scopus | زیر 15% (ترجیحا کمتر از 10%) |
| مقالات داخلی یا کنفرانسی | زیر 25% (بسته به مقررات) |
| پایان نامه یا رساله دکتری | حداکثر 20% |
توجه: مهم‌تر از درصد کلی شباهت، محل و نوع آن است. حتی 3٪ شباهت در بخش نوآوری یا نتیجه‌گیری ممکن است باعث رد مقاله شود.
یکی از مفاهیمی که بسیاری از پژوهشگران را دچار سردرگمی می‌کند، تفاوت بین “similarity” و “plagiarism” است.
میزان تطابق واژه‌ها، جملات یا عبارات مقاله شما با منابع دیگر – حتی اگر با ارجاع درست همراه باشد.
استفاده از مطالب یا ایده‌های دیگران بدون ذکر منبع یا بدون بازنویسی مناسب، که خلاف اصول اخلاقی پژوهش است.
بنابراین، هر پلاجیاریسمی حتماً شامل شباهت متنی هست، اما هر شباهت متنی، الزاماً سرقت ادبی نیست.
مثال: اگر جمله‌ای از مقاله‌ای را عیناً بیاورید و منبع را ذکر کنید، در گزارش similarity ظاهر می‌شود، اما ممکن است پلاجیاریسم محسوب نشود.
تعریف پارافریز (Paraphrasing)
پارافریز یا بازنویسی علمی به فرآیندی گفته می‌شود که طی آن، نویسنده با حفظ مفهوم اصلی یک متن، آن را با جملات و ساختار متفاوت بازنویسی می‌کند. در نگارش آکادمیک، پارافریز به‌عنوان یکی از بهترین روش‌ها برای ارائه اطلاعات بدون کپی‌برداری شناخته می‌شود.
📌 پارافریز، برخلاف ترجمه یا خلاصه‌نویسی، نه متن را کوتاه می‌کند و نه آن را به زبان دیگری تبدیل می‌کند؛ بلکه فقط عبارات را با بیان جدیدی بیان می‌کند.
در نگاه اول ممکن است پارافریز و کپی‌برداری شبیه به نظر برسند، اما در واقع تفاوت بسیار مهمی بین این دو وجود دارد:
|
مورد | پارافریز | کپی برداری |
| هدف | بازنویسی با زبان جدید | تکرار دقیق جملات دیگران |
| ارجاع | نیازمند ارجاع | گاهی بدون ارجاع |
| شباهت متنی | کم | بسیار زیاد |
| از نظر علمی | مجاز و قانونی |
سرقت ادبی (پلاجیارسیم) |
❌ اگر بدون بازنویسی دقیق، فقط کلمات را کمی تغییر دهید، همچنان کپی‌برداری محسوب می‌شود و در گزارش پلاجیاریسم مشخص خواهد شد.
اصلی‌ترین کاربرد پارافریز، کاهش میزان شباهت متنی و رفع پلاجیاریسم در مقالات علمی است. با پارافریز درست، می‌توان:
ایده‌ها و مفاهیم را منتقل کرد بدون اینکه متن مشابه شناسایی شود
اصالت علمی مقاله را حفظ کرد
از رد شدن مقاله توسط داوران جلوگیری نمود
بنابراین، یادگیری پارافریز اصولی یکی از مهارت‌های کلیدی برای هر نویسنده مقاله ISI یا پایان‌نامه‌نویس محسوب می‌شود.
برای اینکه یک متن علمی به‌درستی پارافریز شود و دچار پلاجیاریسم نشود، باید از تکنیک‌های معتبر و استاندارد استفاده کرد. در ادامه با روش‌های رایج و کاربردی بازنویسی علمی آشنا می‌شویم:
یکی از ابتدایی‌ترین روش‌های پارافریز، جایگزین کردن کلمات کلیدی با مترادف‌های مناسب است. به‌عنوان مثال:
Increase → Rise / Growth
Important → Crucial / Significant
Use → Utilize / Employ
اما دقت داشته باشید که استفاده فقط از مترادف‌ها کافی نیست؛ چرا که ساختار جمله تغییری نکرده و همچنان در ابزارهای پلاجیاریسم شناسایی خواهد شد.
برای پارافریز موفق، بهتر است:
مثال:
متن اصلی: “This method is widely used in modern scientific research.”
پارافریز شده: “Modern researchers commonly apply this approach in their studies.”
در بسیاری از مواقع، ترکیب کردن دو یا چند جمله، یا ساده‌سازی یک جمله طولانی، به کاهش شباهت و افزایش خوانایی کمک می‌کند.
📌 مثال:
جمله اصلی:
“The results obtained from this experiment strongly support the initial hypothesis proposed by the researchers.”
پارافریز ساده‌سازی‌شده:
“The experiment results clearly support the researchers’ original idea.”
اگر مهارت کافی در بازنویسی ندارید، می‌توانید از ابزارهای هوشمند پارافریز آنلاین استفاده کنید. برخی از این ابزارها:
این ابزارها معمولاً متن را به شکل خودکار بازنویسی می‌کنند و می‌توانند در کنار مهارت انسانی، به رفع سریع پلاجیاریسم کمک کنند.
دقت داشته باشید که همیشه خروجی ابزارها را بررسی و ویرایش کنید، چون گاهی معنای علمی جمله دستخوش تغییر می‌شود.
پارافریز اصولی، کلید اصلی جلوگیری از پلاجیاریسم و ارتقاء کیفیت مقالات علمی است. اما در این مسیر باید نکات مهمی را رعایت کرد تا هم اعتبار علمی حفظ شود و هم از تغییر معنای علمی جلوگیری شود.
یکی از مهم‌ترین نکات هنگام پارافریز، این است که مفهوم و پیام اصلی متن تغییر نکند. تغییر بی‌رویه کلمات و جملات ممکن است باعث شود که اطلاعات علمی به اشتباه منتقل شود یا مبهم گردد.
گاهی تغییر نادرست در عبارات علمی منجر به اشتباه در تفسیر داده‌ها یا نتایج می‌شود. بنابراین در پارافریز، علاوه بر بازنویسی جمله، باید دقت کرد که مفهوم تخصصی و علمی متن دقیقاً حفظ شود.
پس از پارافریز متن، حتماً باید آن را با نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی (مانند Turnitin یا iThenticate) بررسی کنید. این کار به شما کمک می‌کند مطمئن شوید که درصد شباهت کاهش یافته و متن به صورت اصولی بازنویسی شده است.
برای اینکه مقاله علمی شما از پلاجیاریسم پاک شود و درصد شباهت متنی آن به حد مجاز برسد، بهتر است یک روند گام‌به‌گام و منظم را دنبال کنید.
شناسایی بخش‌های مشابه ابتدا با نرم‌افزار تشخیص پلاجیاریسم، قسمت‌هایی که بیشترین درصد شباهت را دارند شناسایی کنید.
بررسی دقیق بخش‌ها: متن بخش‌های مشابه را تحلیل کرده و تصمیم بگیرید که آیا نیاز به بازنویسی، حذف یا ارجاع‌دهی دارند.
بازنویسی و پارافریز: بخش‌هایی که امکان حذف ندارند را با روش‌های اصولی پارافریز بازنویسی کنید.
ارجاع‌دهی کامل: هرجا که از ایده‌ها یا جملات دیگران استفاده کردید، ارجاع‌دهی صحیح را فراموش نکنید.
بررسی مجدد: پس از اصلاحات، دوباره مقاله را با نرم‌افزار مشابهت متنی چک کنید تا مطمئن شوید درصد شباهت کاهش یافته است.
بعد از انجام اصلاحات، حتماً مقاله را دوباره با ابزارهای تشخیص پلاجیاریسم بررسی کنید تا از کاهش درصد شباهت اطمینان حاصل کنید و احتمال رد مقاله کاهش یابد.
نویسندگان غیرانگلیسی‌زبان با چالش‌های خاصی در نگارش و پارافریز مقالات علمی مواجه‌اند که در ادامه به مهم‌ترین آنها و راهکارهای رفع آنها می‌پردازیم.
یکی از دلایل اصلی رد شدن مقالات نویسندگان غیرانگلیسی‌زبان، عدم رعایت اصول نگارشی، پارافریز ضعیف و وجود پلاجیاریسم است. همچنین اشتباهات زبانی و عدم روان بودن متن باعث کاهش اعتبار مقاله می‌شود.
متن را پس از بازنویسی، حتماً توسط فرد مسلط به زبان انگلیسی یا ویراستار متخصص بازبینی کنید.
اگر مهارت کافی در پارافریز و ویرایش انگلیسی ندارید، استفاده از خدمات تخصصی پارافریز و ویرایش زبان می‌تواند کیفیت مقاله را به طور چشمگیری ارتقاء دهد و ریسک رد شدن به دلیل مسائل زبانی و پلاجیاریسم را کاهش دهد.
پارافریز اصولی بهترین راه برای جلوگیری از سرقت ادبی (پلاجیاریسم) در مقالات علمی است. با تغییر ساختار جملات، استفاده از مترادف‌ها و حفظ معنای اصلی متن، می‌توانید درصد شباهت را کاهش داده و اصالت مقاله را حفظ کنید. همچنین بررسی متن با نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی و ارجاع‌دهی درست، از رد شدن مقاله جلوگیری می‌کند. نویسندگان غیرانگلیسی‌زبان با رعایت این نکات و در صورت نیاز استفاده از خدمات ویرایش زبان، کیفیت مقالات خود را بهبود می‌بخشند و شانس پذیرش را افزایش می‌دهند.
بله، ترجمه مستقیم یک مقاله بدون بازنویسی و ارجاع‌دهی صحیح نیز نوعی سرقت ادبی محسوب می‌شود. حتی اگر متن به زبان دیگری باشد، باید بازنویسی شود و منبع اصلی ذکر گردد تا از پلاجیاریسم جلوگیری شود.
Plagiarism (سرقت ادبی) به معنی استفاده غیرمجاز از جملات یا ایده‌های دیگران بدون ارجاع‌دهی است.
Similarity report یا گزارش مشابهت متنی، گزارشی است که درصد شباهت متن شما با منابع دیگر را نشان می‌دهد و ممکن است شامل بخش‌هایی باشد که نیاز به بازنویسی یا ارجاع دارند. داشتن درصدی از شباهت به معنای سرقت ادبی نیست، اما اگر ارجاع داده نشده باشد، ممکن است به پلاجیاریسم منجر شود.
معمولاً درصد شباهت کمتر از ۱۵ تا ۲۰ درصد در مجلات علمی قابل قبول است، اما این میزان بستگی به نوع مقاله، بخش‌های مشابه و نحوه ارجاع‌دهی دارد. بخش‌هایی مانند منابع یا جملات استاندارد معمولاً شامل درصد شباهت نمی‌شوند.
برای پارافریز اصولی، ابتدا مفهوم اصلی را درک کنید، سپس جملات را با کلمات و ساختار جدید بازنویسی کنید، از مترادف‌ها استفاده کنید و ساختار جملات را تغییر دهید. در نهایت، متن بازنویسی شده را با دقت بازبینی و ارجاع‌دهی کنید.
ابزارهای آنلاین می‌توانند در بازنویسی کمک‌کننده باشند، اما همیشه باید خروجی آنها توسط نویسنده ویرایش شود تا از نظر معنایی و علمی دقیق باشد و از خطاهای احتمالی جلوگیری شود.
هرگاه از ایده، جملات یا داده‌های دیگران استفاده می‌کنید، باید منبع اصلی را به شکل درست و مطابق با سبک ارجاع‌دهی مجله یا دانشگاه ذکر کنید. این کار به جلوگیری از پلاجیاریسم کمک می‌کند.
خیر، پارافریز در انواع متون مانند پایان‌نامه‌ها، گزارش‌های تحقیقاتی، مقالات خبری و حتی محتواهای وب نیز کاربرد دارد و برای حفظ اصالت و جلوگیری از سرقت ادبی ضروری است.
ابزارهایی مانند Turnitin، iThenticate، Grammarly و PlagScan از پرکاربردترین نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی هستند که می‌توانند درصد شباهت متن را نشان دهند.
